Skrobanie polega na ręcznym skrawaniu wstępnie obrobionej powierzchni za pomocą skrobaka. Warstwa skrawana występuje w postaci drobnych wiórów o grubości od 0,002 do 0,01 mm. Obrabianą powierzchnię tuszuje się np. przy pomocy płyty traserskiej. Zabieg ten ma na celu uwidocznienie miejsc, w których dochodzi do styku dwóch powierzchni. W miejscach, gdzie styk jest nieprawidłowy, przeprowadza się skrobanie skrobakiem ręcznym w celu usunięcia wypukłości.
Każdorazowo po przeprowadzeniu skrobania powierzchnie tuszuje się ponownie w celu kontroli styku powierzchni tak, aby uzyskać jak najmniejsze ślady, a zarazem zwiększyć ich gęstość. Operacje powtarza się aż do osiągnięcia pożądanego rezultatu. Przykładowo, prowadnice dokładnych obrabiarek powinny mieć przynajmniej 12 śladów na powierzchni styku o wymiarach 25 × 25 mm. Najdokładniejsze powierzchnie mają nawet 25 śladów, są to głównie przyrządy pomiarowe.
Skrobanie stosuje się jako obróbkę końcową powierzchni stykowych, zwłaszcza tych, przesuwających się względem siebie. Skrobaniu podlegają przede wszystkim prowadnice obrabiarek, liniały, płyty traserskie, wodziki silników, panwie łożysk, itd. Skrobane są również powierzchnie, dla których nie sprawdzają się inne metody obróbki. Skrobanie jest metodą popularną przy remontach obrabiarek ze względu na możliwość prowadzenia prac „w terenie”
Skrobanie powierzchni stykowych w obrabiarkach
